Çukurova’nın dünya edebiyatına ve insanlığa armağanı, ünlü yazar Yaşar Kemal 92 yaşında yaşamını yitirdi. Kemal, 14 Ocak’tan İstanbul Universitesi’nde tedavi görüyordu. Yaşar Kemal, 14 Ocak’tan bu yana İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesi’nde tedavi görüyordu. Roman, senaryo ve öykülerinin yanı sıra gazeteci olarak unutulmaz röportajlara imza atan, eserleri 40 dile çevrilen ve dünyada büyük ilgi gören, Nobel Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilen ilk Türk yazar olan büyük ustanın cenazesi bugün (2 Mart) Teşvikiye Camii’nde öğle namazının ardından kılınan cenaze namazının ardından Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verildi…
Türk edebiyatının çınarı Yaşar Kemal, 1923 yılında Osmaniye’ye bağlı Hemite köyünde doğdu. Kendi ifadesine göre bir Türkmen köyünde tek Kürt ailenin çocuğuydu. Evde sadece Kürtçe, köyde ise Türkçe konuşurdu. Küçük yaşta geçirdiği bir kaza sonucu gözlerinden biri kör olan Yaşar Kemal’in asıl adı ‘Kemal Sadık Göğçeli’ydi. Henüz ortaokul sıralarında folklor derlemeleri yapmaya başladı. O dönemde şiirleri Adana Halkevi’nin yayını olan Görüşler dergisinde yayınlandı. Eğitim hayatı ancak ortaokula kadar sürdü. Ortaokul son sınıfındayken şiir yazdığı için “akıllansın” diye okuldan uzaklaştırıldı…
Irgatlık, amelebaşılık, pirinç tarlalarında su bekçiliği, arzuhalcilik, öğretmenlik ve kütüphane memurluğu gibi işlerde çalıştı.
Halk edebiyatına ilgi duyan Yaşar Kemal’in 1940 yıllarında yazdığı şiirleri ilk olarak Çığ dergisinde, ardından da çeşitli dergilerde yayımlandı.
Henüz 17 yaşındayken politik nedenlerden dolayı tutuklandı. 1940 yılları başlarında Pertev Naili Boratav, Abidin Dina, Arif Dino gibi sol eğilimli sanatçı ve yazarlarla ilişki kurdu. Bu yıllarda öğretmen vekilliği de yaptı, kütüphane memurluğu da…
1950 yılında Türk Ceza Kanunu’nun 142. maddesine aykırı davranma suçundan dolayı hapse atıldı. 1 yıl sonra cezaevinden çıktığında yolu İstanbul’a düştü.Bu yıllar yazarın edebiyattaki en verimli yılları oldu.
1951 yılında İstanbul’a yerleşti. Cumhuriyet gazetesinde fıkra ile röportaj yazarlığı yapmaya başladı. 1963 yılına kadar Cumhuriyet gazetesinde röportaj ve makale yazarlığı yapan usta yazar, röportajlarıyla Türkiye basın tarihinde iz bıraktı…
‘Dünyanın En Büyük Çiftliğinde Yedi Gün’ başlıklı röportajıyla Gazeteciler Cemiyeti Özel Başarı Armağanı’nı kazandı. O yıllarda öyküleriyle de ilgi çekti. 1952 yılında ‘Sarı Sıcak’ adlı öykü kitabı yayınlandı. İlk romanı ‘İnce Memed’ 1955 yılında çıktı. Bu romanla 1955 yılında Varlık Roman Armağanı’nı kazandı. 1974 yılında ‘Demirciler Çarşısı Cinayeti’ adlı eseri, Madaralı Roman Odülü’nü aldı. 1977 yılında ‘Yer Demir Gök Bakır’ romanı Fransa’da Edebiyat Eleştirmenleri Sendikası tarafından yılın en iyi yabancı romanı seçildi. ‘Binboğalar Efsanesi‘ 1979 yaz dönemi için Büyük Edebiyat Jürisi tarafından seçilen kitaplar arasında yer aldı. 1982 yılında uluslararası Del Duca Odülü’ne değer görüldü. 1984 yılında Fransa’nın Legion D’Honneur nişanını aldı. Eserlerinde Torosları, Çukurova’yı, Çukurova insanının acı yaşamını, kan davasını, ağalık ile toprak sorununu çarpıcı bir biçimde ortaya koydu.
İnce Memed, yaklaşık 40 dile çevrilerek yayımlandı ve kitapları yurtdışında 140’tan fazla baskı yaptı. Pek çok yapıtında Anadolu’nun efsane ve masallarından yararlanan usta yazar, PEN Yazarlar Derneği’nin ilk başkanı oldu. Aynı zamanda Nobel Edebiyat Odülü’ne aday gösterilen ilk Türk yazardır…
Güle güle büyük usta…
Sevim ERTEMUR/Umut Vakfı
2 Mart 2015 Salı
Bu Yazıya Hiç Yorum Yapılmadı.
SİZ DE YORUM YAZIN