Tweet

Mehmet AÇAR

Politik bir psikolojik gerilim olarak nitelenebilecek film, polisin abluka altına aldığı bir mahallede yaşayan iki erkek kardeşin hikâyesini anlatıyor.

Emin Alper ilk filmi “Tepenin Ardı”nda kendi içlerindeki çatışmaları ve suçları “yabancı düşmanlığı” ile örtbas etmeye çalışan bir grup erkeğin hikâyesini anlatmıştı. Filmini bir yayla evi ve çevresindeki sınırlı dünyada kuran Alper, dikkatimizi silahlanmaya ve “erkeklik hastalığına” çekiyordu. Yine sınırlı bir mekânda geçen “Abluka” ise bir mahalleyi saran çatışma ortamının iki erkek kardeş üzerinde yarattığı psikolojik sorunlara bakıyor. Şartlı tahliyeyle cezaevinden çıkarılan Kadir (Mehmet Özgür), polis muhbiri olarak işe alınıyor; çöp toplayıcısı kılığında mahallede bomba yapım malzemesi arıyor. Ahmet (Berkay Ateş) belediyede çalışıyor, tüfekle köpek öldürüyor. Her ikisi de “maşa” gibi kullanılan piyonlar. Eziliyor, aşağılanıyor, tehdit ediliyorlar. Üzerlerindeki baskı; kadınsızlık ve yalnızlıkla birleşince psikolojik sorunlar baş gösteriyor. Yaraladığı köpeği evinde gizlice beslemeye başlayan Ahmet, yakalanma korkusuyla dış dünyayla ilişkisini en aza indiriyor. Kadir, Ahmet’in kendinden kaçmasını mahalledeki gizli örgütle ilişkilendiriyor. Vicdan azabı, korku ve paranoya gibi duygular bir süre sonra her ikisini de yiyip bitirmeye başlıyor.

ATMOSFER FİLMİ

Emin Alper’in Abluka filminde Mehmet Özgür, başarılı performansıyla çok konuşuldu.

Hangi dönemde geçtiği belli olmayan filmin asıl meselesi, ülkedeki siyasal gerginlik ve çatışma ortamının bireyler üzerindeki trajik etkilerine bakmak gibi görünüyor. Gerçekçi bir mahalle atmosferinde geçse de derdini dolaylı yoldan, bireyin gerçekliği algılaması ve düşler üzerinden anlatmayı tercih ediyor. Öyküyü Kadir ve Ahmet’in bakış açıları arasında gidip gelerek seyrediyoruz. Bir süre sonra her ikisi de akıl sağlığını yitirdiği için, güven duyduğumuz bir anlatıcıdan mahrum kalıyoruz. Kâbuslarla gerçeklik arasındaki sınır giderek belirsizleşiyor. Filmin bir noktadan sonra cinneti anlatmaktan ziyade cinnetin kendisi olmaya çalıştığı söylenebilir. Cinneti anlatan en önemli öğelerden biri ses. Karakterlerin gerçeklik algısı sesler üzerinden deforme oluyor. Ses bandı çok yaratıcı, ama miksaj bazı yerlerde diyalogların anlaşılmasına engel oluyor. Adam Jandrup imzalı görüntülerin filme katkısı azımsanamaz. “Abluka”, harika mekân seçimlerinden destek alan bir atmosfer filmi. Alper, yoksul, karanlık ve huzursuz edici bir dünya kuruyor. Filmin yegâne “renkli” karakteri, Tülin Özen‘in oynadığı Meral. “Tepenin Ardı”nda olduğu gibi yine “tek kadının” arzu nesnesi olduğu bir erkekler dünyasındayız. Meral’in ortadan kayboluşuyla film daha da karanlıklaşıyor. Mehmet Özgür ve Berkay Ateş, iç dünyalarındaki değişimi diyalogların ötesine geçen oyunculuklarla vermeyi başarıyorlar.

Senaryodaki en güzel buluşlardan biri, 10 yıl önce kaybolan ortanca kardeş Veli. Muhbir ve “tetikçi” olan iki kardeşe “faili meçhul ya da terörist” olarak eklenerek filmin yakın dönem Türkiye tarihiyle ilişkisini güçlendiriyor, anahtar bir işlev kazanıyor. Politik olarak söylemek istediğini dolambaçlı yollardan söylese de “Abluka”nın özellikle yaratıcı yönetmenliğiyle kendini seyrettiren, akılda kalıcı bir film olduğunu düşünüyorum.

FİLMİN NOTU: 7

(Habertürk, 06.11.2015)