Tweet

Frances Mayes, Alkım Yayınları etiketiyle yayımlanan “Toskana Güneşi” adlı kitabında, bir evi, şarap ve yemekleri sevmeyi anlatıyor. Ve tabii ki İtalya’nın görkemli kültürü ile aşkı…

Siz hiç ana karakteri “ev” olan bir kitap okudunuz mu? Frances Mayes’in 1996’da yayımlanan Toskana Güneşi adlı anı kitabı bir evi anlatıyor. Duvarı, kapısı, penceresi ve adıyla… Evlere karşı ilginç bir hayranlık besleyen Mayes, Toskana’daki 200 yaşındaki çiftlik evi Bramasole’ye ilk görüşte âşık olmuş. İşte bu aklını başından alan ve evi satın aldıran sevda, Mayes’e bir sürü de kitap yazdırmış: Toskana Güneşi, Bella Tuscany, In Tuscany, Bringing Tuscany Home: Sensuous Style From the Heart of Italy, Every Day in Tuscany: Seasons of an Italian Life. Bu kitaplar, okura; risk almayı, İtalyan kültürüne uyum sağlamayı, yemekleri, şarabı anlatan günlük tadındaki metinlerden oluşuyor.

Toskana ona emanet

Frances Mayes, yazarlığın yanısıra eserleri birçok dile çevrilmiş bir şair, gurme, editör ve San Francisco State Üniversitesi’nde yaratıcı yazarlık dersleri veren bir profesör. Toskana Güneşi kitabı beyazperdeye de uyarlanan Mayes, peşi sıra gelen gezi kitaplarıyla birlikte çok satanlar listelerinde yer bulmaya başladı.

Yıkılmak için

Toskana Güneşi’nin ve Toskana üçlemesinin dekorundaki ev Bramasole, “güneşe hasret” anlamına geliyor. Ev, bu adı; Bolonya yakınlarındaki bir Etrüsk duvarının isminden alıyor. Mayes, romanın ilk 50 sayfasında evin çevresini ve restorasyon sırasında ne gibi çıkmazlara girdiğini anlatıyor okura. Restorasyon süreciniyse, adeta evin sınırlarını genişletmeye, benzetiyor.

Kilitsiz kapılar

Herkesin gönlünde bir bahçe yatar. Bramasole’nin kapısı da Mayes’in gönlündeki bahçeye açılıyor. Mekânın Poetikası adını taşıyan kitabında evi ve insanın evle kurduğu ilişkiyi anlatan Gaston Bachelard, “Ev, bizim dünyadaki köşemizdir, ilk evrenimizdir hatta” der… Mayes de, evini, toprağını, zihninde yarattığı bahçesini buluyor, Toskana’da. Ve tabii ki kilitlenmeyen kapıları da. Mayes’in zihnini en çok meşgul eden şeylerden biri de bu kapılar.

Cezbeden bakirlik

“Her seferinde, kendi ayak izlerimde yürüdüğüm zaman; pek de yenilenmediğimi hatırlıyorum,” diyor yazar. Toskana’da, onu cezbeden işte bu bakirlik, keşfedilmeyi bekleyen patikalar, kendi bahçesinin bile katman katman doğaya ve uygarlığa dair gizemlerle dolu olması. Etrüsk kalıntılar, lahitler, yıllarca bakımsız kalmalarına inat zeytinyağı veren ağaçlar, eski kuyular, evin eski sahiplerine ait eşyalar, penceresinin önündeki güller ve lavantalar: “Her sabah, penceremden vadiyi saran sisi, güneşli günleri müjdeleyen pembe şafağı ve kuzeyden gelen gri bulutları seyrediyorum.”

(Taraf, 29.05.2014)